Let them explore.

"Anak-anak ibarat kain putih. Ibu bapalah yang mencorakkannya."

Antara perkara yang menangkap perhatian saya ketika di bumi Ireland ialah bagaimana ibu bapa mendidik anak mereka. Kanak-kanak dibiarkan sahaja untuk mencuba perkara baru di bawah pengawasan ibu bapa tanpa ada 'intervention' daripada orang dewasa. Sebagai contoh, di sini, anak-anak mewarna mengikut gaya yang tersendiri. Mereka boleh mewarnakan sayur dengan pelbagai warna. Hijau, merah, ungu atau biru sekali pun. Cara mewarna juga terpulang pada kreativiti masing-masing. Sama ada nak mewarna terkeluar daripada garisannya, atau mewarna dengan gaya bulatan atau dalam straight line sahaja. 

Berbeza dengan apa yang pernah saya perhatikan dalam masyarakat kita (adik saya pernah bekerja di nursery dan mengikut pengalaman sendiri. Perbezaan boleh wujud dalam latar belakang yang berbeza), kalau budak mewarnakan sayur dengan warna selain hijau, ia dianggap tidak betul. Mewarna terkeluar dari garisan juga salah. Cara mewarna juga diperincikan. Tidak boleh macam ni. Perlu begitu dan begini. Nanti tak cantik. Walaupun lukisan yang terhasil lebih cantik dan 'realistik', namun kita sebenarnya telah menutup ruang untuk mereka belajar melakukan sesuatu di luar lingkup norma, belajar melakukan melakukan kesalahan dan belajar daripada pengalaman dan pemerhatian sendiri.

Pada minggu pertama di Ireland, satu majlis khas diadakan bagi memperkenalkan Ohana (rebranding usrah) kepada freshers. Sebelum majlis bermula, sekumpulan kanak-kanak yang ibu bapa mereka turut dijemput sibuk bermain-main di atas pentas, sambil berlakon menjadi pengacara, berucap menggunakan mikrofon. Bising memang bising, tetapi suasana itu diraikan oleh semua yang hadir. Apabila majlis hendak bermula barulah si anak dipanggil oleh ibu untuk dudk di tempat mereka.

"Ibu bapa dia tak marah ke main-main mikrofon tu?"

"Oh, orang sini memang tak kesah. Bagi diorang itu another way the children learn bout their surrounding."

"Kalau kat Malaysia confirm dah kene cubit-cubit dah."

Memberi ruang kepada kanak-kanak untuk explore persekitaran mereka adalah perkara yang sangat penting untuk tumbesaran fikiran yang kritikal dan suka mencuba. Terlalu menutup ruang untuk mereka mencuba bukan sahaja akan mematikan semangat ingin tahu dan ingin cuba mereka, malah fikiran mereka juga akan lebih tertutup dan sukar menerima sesuatu perubahan.

"Kakak, kaler merah campur kaler kuning jadi kaler oren kan? Kalau biru campur merah jadi kaler apa?"

"Tak tau. Pipi rasa kaler apa?"

"Sat nak kaler. Haa, kaler purple!" kata Afifi girang.

"Pandainyaa!" 

ps: Sambil cuba berlagak cool melihat highlighter yang baru dibeli dibuat macam kaler pensel. 

LET HIM EXPLORE. :)

Afifi dengan experiment mencampur-campur warna. Muka belakang dah penuh dengan macam-macam lukisan dan warna.